Op de bodem van het universum bevindt zich niets. Op deze plek eigent de kunstenaar zich de ingrediënten toe die hij nodig heeft om te kunnen spelen.
Op zijn weg wordt hij voortgejaagd, gehinderd, tot stilte gedwongen, uitgedaagd, geblokkeerd door niets.
Winst, verlies, alles is niets.
Laat je uitdagen, doe net of je er alles van weet en begin maar ergens. Er wordt een proces in gang gezet waarbij de uitdaging zelf fungeert als drijvende kracht voor je eigen autobiografische projekt.
Solisme als voorwaarde, beperking als maatstaf. Niet de breedte, maar de diepte. Blind vertrouwen op de weinige middelen die je hebt.

Wat betekent dit voor deelnemers aan dit R:IP-project? 
Aan de hand van een beperkt aantal gegevens bouw je een solo op. De kaartjes waarmee gewerkt gaat worden vormen de basis en bevatten summiere (muzikale) gegevens/opdrachten. In elke volgende bijeenkomst komen er nieuwe gegevens bij die het vorige via de weg van de vrije associatie aanvullen, uitdiepen, compliceren c.q. abstraheren. Stel je een organisch groeiproces voor waarbij steeds nieuwe aspecten aan het licht kunnen komen - afhankelijk van allerlei ‘omstandigheden’, waarvan je eigen perceptie één van de belangrijkste is. 
Benut de kracht van de consequentie, de spanning van de stilte. Luisteren is net zo belangrijk als spelen. 
Ervaar en aanvaard alle nuances van bedoeld muzikaal geluid en het ontbreken daarvan als een gedicht, een gebouw, een wereld waarin je kunt verdwalen als je zin hebt.
Communicatie begint primitief - met het bewegen van de stilte.
Ergens in de loop van het projekt en als de tijd het toelaat gaan solo’s tegelijkertijd gespeeld worden; waarbij enige interactie niet uit kan blijven. Over het verrassende resultaat valt natuurlijk niets te zeggen, leve het experiment!

Dit project vond plaats in december 2002